on the road again

Na een niet vrijwillige pauze ben ik weer onderweg. De wond ziet er goed uit. Sinds eergisteren zit ik in Jerevan Armenië. Hoogtepunt gisteren een leuke avond met een Nederlander (vrijwilliger in Gyumri), een Armeense en nog wat buitenlanders. Voor het eerst hamburger met handschoenen gegeten. Briljant idee, geen vuile vingers meer. Het is een tamelijk moderne stad van ruim 1 miljoen inwoners waar een grote groep genoeg geld heeft maar ook armoede (veel bedelaars). Het heeft ook wel bijna de allure van Parijs door de smaakvolle gebouwen in het geplande centrum. Maar daarachter staan nog wel vervallen sovjetflats.

Op 3 september met shared taxi naar Goris. Dat betekent met zijn vijven in een Mercedes waarbij de chauffeur zo goed is dat ie stukken 140 kan rijden en bellen! Een vrachtwagen heeft minder geluk...Vanuit Goris is het prachtig gelegen Tatev klooster te bezoeken en de canyon bij Khndzoresk. Nakorno Karabach is dichtbij en dat heb ik dus ook maar bezocht. Het landschap is duidelijk groener omdat er meer bomen zijn. Een visum aanvragen gebeurt gewoon in de hoofdstad en hoeft niet vooraf. Toch maar niet in mijn paspoort laten zetten....  Weinig dorpen, er wonen maar 150000 mensen waarvan 40000 in de hoofdstad Stepanakert.

Via Yeghegnadzor naar Jerevan. Prachtige fonteinshow s'avonds. Op 12 september naar genocidemuseum. Opvallend hoeveel overeenkomsten er zijn met de joodse genocide. Er is zelfs veel van gedocumenteerd en gefotografeerd. De veronderstelde interne vijand tijdens een wereldoorlog enzovoort. Bezoek ook Ejmiatsin. Religieus hart van Armenië. Bij een bruiloft wordt bij de kerk met een drone gefilmd. Ze gaan met hun tijd mee. 

Nu onderweg van Jerevan naar Batumi Georgië per trein met gratis internet en een eigen coupe (voorlopig).